Da Strohwetwer
Mei Fraa führ e Kur, wejem Rheuma e dän Knoche.
Ee der Zeit wull ech mer da sälwer koche.
Endlich wor ech mol Herr em Haus.
Als aschdes süchd ech mer z‘ Kochbüch raus.
Do stan alles genau wie masch mechd.
Ech hon mer schon heimlich ez Fäustche gelacht.
On Owends studierte ech dos Kochbüch em Bedde
Un kun ned versteh, warem mei Frau so vel Ärwed hod.
Off Blood eens stan : Salod sill ma wasche.
Om Morje droff kiff ech zwee Persil-Trajedasche.
Ech dochde „sicher es sicher“, ma kann jo nie wesse,
un hon den Salod ee de Construcda geschmässe
hon dos Programm of Nyltest gestaald,
des da Salod ned ganz zerfälld,
hon ech der Klimbim ee de Schleuder gezwonge
un anschließend em Goarde ofgehunge.
Hä hod trotzdem ned geschmochd, er kinnd sah worrer widd,
ech häd’n aschd noch bejele sinn.
Ech ging da o de Frittebüde un dochde voll Wüd,
Junge, Junge wos kochesde da moan?
Do stan em Kochbüch, dos müss ech erwähne,
Zäbbel enger Wasser schneire, wejern Träne.
Ech ging e’dz Geschäft, em Zebbel zü köfe,
ee der Zeit liss ech schon Borewasser löfe,
do zog ech mer sämtliche Brocke aus,
em mech med den Zebbel ee de Wann zü hogge.
Do sein ech getaucht, ech dochde sei helle,
Zebbeln sei engerm Wasser zü schäle.
Do kreji’ch kä Luft, ech wor ganz bedroffe.
Es fählde ned veel, da wor ech vasoffe.
Dos Kochbüch had ganz klor geloje,
ech had donoh doch Wasser en Öje.
Ech ging da o de Frittebüde un dochde voll Wüd,
Junge, Junge wos kochesde da moan?
Ech fing nü werrer o, e’dz Kochbüch zü gücke un wor om flüche,
un dochde, „Haure mäjeste mol Reiweküche.“
Em Kochbüch stan do schwoaz off weiß,
„ee da Loft wänge, ganz heeß,“
dos hon ech med Elan gemochd,
de Reiweküche kamen öh o der Decke o,
ech hill als immer noch de Pann unne drenger,
awwa se kamen ned werra renmger.
No zwee Stonne aschd - fillense e de Egge
Un hännedro hing de halwe Degge.
Ech ging da o de Frittebüde un dochde voll Wüd,
Junge, Junge wos kochesde da moan?
Om anerre Dag, ...woss ged’s da zü lache ...
Dochd ich, kannst mol Rolladen mache.
Züaschd, so stann em Kochbüch,
sedzt ma ä ordliche Mählschwetze o.
Die kämmd med Nelke un annern Zutaten
da o die faddich gerollde Roladen.
E‘dz Blümegeschäft nee, ... zich Nelke so vazich ...,
ech lisses mich’s wos kosde, da wäds schee würzig,
med zwe Pond Mähl renn ech em de Wedde,
mend ehr, dr’ech dos Mähl züm schwätze kreje häd?
Do hon ech den Krom en Pott geschmesse,
hon ewerläd, hon ech naud vagesse,
hon da dos ganze schee zü Brei gerührt,
un alles off de Rolladen geschmärd.
Do lejense nü, so schee bekleisderd,
doch ech wor gorned so begeisterd.
Ech ging da o de Frittebüde un dochde voll Wüd,
Junge, Junge wos kochesde da moan?
Freidags da es off dem Deijsch,
bei den Katholiken merschdens Feijsch.
Em Kochbüch stan: „Den Feijsch schreggt ma ab!“
Dos schänn mer jo als e bessche knabb.
Doch vorsichtig lär ech den Feijsch , direkt o de Kande off’m Deisch,
hon leise de Deere hänner mer zügemochd
un mer schon heimlich e'dz Fäustche gelachd,
no zah Minüde med großem Radau,
städtze ech ee de Keche un blöffde "... Wau Wau ..."
dos hon ech zichmol dachexerzierd
mend ehr, dä Feijsch häd sich eemol gerierd?
Ech ging da o de Frittebüde un dochde voll Wüd,
Junge, Junge wos kochesde da moan?
Owends lüs ech werrer em Kochbüch, do stan, ehr wad lache,
„Apfel em Schlafrock“ kimma mache.
Ech holde ma en dege Äppel aus’m Goarde,
schälde den Äppel aus seiner Schworde,
hollen mein Pyjama ausem Bedde, wesd ehr, dä bloo gestreifde, dä nädde.
Da den Äppel klee gereewe, en Pyjama wie beschreewe.
Da hon ech den Wäcker noch gestald,
un als no zwee Stonne de Bimmel ging,
holl ech den Pyjama aus’m Bedde,
der sag aus, als wenn eener negeschässe häd.
Ech ging da o de Frittebüde un dochde voll Wüd,
Junge, Junge wos kochesde da moan?
No all dä Daaje, saa ech nü ee,
dos Koche länstde doch ned mieh,
un dochde, wos hoste e Glegge,
moan kämmd jo die Fraa zeregge.
Nie mie Frittebüde, vorbei äss da Zorn,
idzt koche ech mer naud mieh, un worden of moan.